มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ อักษรย่อ: ม.อ. – ม.อ.) เป็นวิทยาลัยและมหาวิทยาลัยแห่งแรกในภาคใต้ เป็นวิทยาลัยแห่งที่ 13 และเป็นมหาวิทยาลัยแห่งที่ 8 ของประเทศไทย ก่อตั้งเมื่อ พ.ศ. 2510 ภายใต้ชื่อ Southern University ต่อมาพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช บรมนาถบพิตร ได้รับพระราชทานนามว่า “สงขลานครินทร์” เมื่อวันที่ 22 กันยายน พ.ศ. 2510 จึงใช้บังคับเป็นวันที่ 22 กันยายน พ.ศ. 2510 แต่ละปี. เป็นวันสงขลานครินทร์ ต่อมาเมื่อวันที่ 12 มีนาคม พ.ศ. 2511 ได้มีการออกพระราชกฤษฎีกา พระราชบัญญัติมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ พ.ศ. 2511 จึงกำหนดให้วันที่ 13 มีนาคมของทุกปีเป็นวันสถาปนามหาวิทยาลัย ปัจจุบันได้รับเลือกให้เป็นหนึ่งในเก้ามหาวิทยาลัยวิจัยแห่งชาติโดยกระทรวงศึกษาธิการในปี 2561
ประวัติ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์
มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ ในช่วงเริ่มก่อตั้งได้เปิดรับนักศึกษาเข้าศึกษาในคณะวิศวกรรมศาสตร์เป็นครั้งแรกโดยใช้อาคารเรียนของคณะวิทยาศาสตร์การแพทย์มหาวิทยาลัย (ปัจจุบันคือ มหาวิทยาลัยมหิดล) เป็นสถานที่ศึกษาและในปีถัดมา พ.ศ. 2511 , นักศึกษารับเข้าคณะวิศวกรรมศาสตร์โอนย้ายไปจังหวัดปัตตานีเพื่อศึกษาวิทยาศาสตร์การศึกษา พ.ศ. 2514 นักศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์ได้ย้ายไปศึกษาที่วิทยาเขตหาดใหญ่ พ.ศ. 2520 เปิดวิทยาเขตภูเก็ต พ.ศ. 2533 วิทยาเขตสุราษฎร์ธานี และ พ.ศ. 2534 วิทยาเขตตรัง
ปัจจุบันมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์เปิดสอนในระดับปริญญาตรี ปริญญาโท และปริญญาเอก จำนวน 31 คณะ 7 วิทยาลัย ใน 5 แห่ง [7] ครอบคลุมทั้งสาขาวิทยาศาสตร์และเทคนิค แพทยศาสตร์ การเกษตร มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มีบัณฑิตวิทยาลัยที่ดูแลการสอนและการเรียนรู้ในระดับปริญญาโทและปริญญาเอก มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์มีนักศึกษาในคณะและวิทยาลัยต่างๆ มีผู้เปิดสอนทั้งหลักสูตรภาษาไทยและหลักสูตรนานาชาติประมาณ 200 คน ภาคปกติและภาคพิเศษ
พ.ศ. 2505 รัฐบาลได้ตัดสินใจจัดตั้งมหาวิทยาลัยในภาคใต้ เริ่มต้นจากสถาบัน “วิทยาลัยศิลปศาสตร์และวิทยาศาสตร์” ที่รอการขยายไปสู่ระดับมหาวิทยาลัย ต่อมาในปี พ.ศ. 2508 คณะรัฐมนตรีได้อนุมัติหลักการจัดตั้งมหาวิทยาลัยภาคใต้ ณ ตำบลรูสะมิแล อำเภอเมืองปัตตานี จังหวัดปัตตานี ใช้เป็นที่ตั้งของคณะวิศวกรรมศาสตร์ และใช้ชื่อเรียกอย่างไม่เป็นทางการว่า “มหาวิทยาลัยภาคใต้” ซึ่งเป็นที่ตั้งของสำนักงานชั่วคราวของมหาวิทยาลัยในอาคารคณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยการแพทย์ (อาคารคณะเภสัชศาสตร์ (ปัจจุบันคือ มหาวิทยาลัยมหิดล)
ต่อมาคณะกรรมการพัฒนาภาคใต้ นำโดย พันเอก (พิเศษ) ดร. ธนัต คอมาน ทูลเกล้าทูลกระหม่อมถวาย พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร ทรงโปรดพระราชทานนามมหาวิทยาลัย เพื่อนำความโชคดีมาสู่มหาวิทยาลัย พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช ทรงพระราชทานนามมหาวิทยาลัย “สมเด็จเจ้าฟ้ามหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์” เมื่อวันที่ 22 กันยายน พ.ศ.2510 ตามพระปรมาภิไธยของสมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระนเรศวรมหาราช อดุลยเดช วิกรม พระบรมราชชนก ทรงเป็นกรมพระนครสงขลา มหาวิทยาลัยจึงถือว่าวันที่ 22 กันยายน ของทุกปี เป็น “วันสงขลานครินทร์”
เมื่อมหาวิทยาลัยในจังหวัดปัตตานีสร้างเสร็จบางส่วนในปี พ.ศ. 2510 ศาสตราจารย์ ดร. สตางค์ มงคลสุข และทีมงาน ตรวจสอบการก่อสร้าง พบว่า พื้นที่ไม่เหมาะสมกับที่ตั้งของคณะวิศวกรรมศาสตร์ จึงนำมหาวิทยาลัยในจังหวัดปัตตานีมาใช้เป็นอาคารของคณะศึกษาศาสตร์ และคณะมนุษยศาสตร์ และย้ายคณะวิศวกรรมศาสตร์ไปที่ตำบลคอหงส์ อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา
การประเมินคุณภาพของมหาวิทยาลัย
การประเมินคุณภาพงานวิจัยทางวิชาการโดยสำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ“โครงการฐานข้อมูลออนไลน์ประเมินศักยภาพมหาวิทยาลัยไทย” [13] โดยรวมแล้ว การจัดอันดับมหาวิทยาลัยในกลุ่มดัชนีการวิจัยและกลุ่มดัชนีการสอน มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ อยู่ที่ อันดับที่ด้านวิชาการและการวิจัยของประเทศไทย จัดเป็นมหาวิทยาลัยในกลุ่มที่ 3 โดยมีคะแนนร้อยละ 65 ถึง 69 คะแนนรวมร้อยละ 100
สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ (วช.) ประเมินคุณภาพงานวิจัยทางวิชาการด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีในสถาบันอุดมศึกษาในประเทศไทยครั้งที่ 3 เมื่อปี พ.ศ. 2554 พบว่า มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ได้รับการจัดอันดับอยู่ในระดับ 5 หรือดีเยี่ยม ในกลุ่มวิทยาศาสตร์ธรรมชาติ ภาควิชาเคมี คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ กลุ่มวิศวกรรมเกษตรและสัตวแพทยศาสตร์ (วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีการอาหาร) ภาควิชาเทคโนโลยีอาหาร คณะธุรกิจการเกษตร มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ และระดับ 4 หรือดีด้านเทคโนโลยีชีวภาพ ภาควิชาเทคโนโลยีชีวภาพอุตสาหกรรม คณะธุรกิจการเกษตร มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ กลุ่มวิทยาศาสตร์ธรรมชาติ ภาควิชาคณิตศาสตร์และสารสนเทศ คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์
วิทยาเขตปัตตานี ภาควิชาจุลชีววิทยา คณะวิทยาศาสตร์ธรรมชาติ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ กลุ่มวิทยาศาสตร์ วิศวกรรมเกษตรและสัตวแพทย์ แพทยศาสตร์ (พืชและดินศาสตร์) ภาควิชาพืชศาสตร์ คณะทรัพยากรธรรมชาติ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, กลุ่มแพทยศาสตร์และทันตแพทยศาสตร์ (อายุรศาสตร์) ภาควิชาอายุรศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ คณะแพทยศาสตร์ ภาควิชาจิตเวชศาสตร์ วิทยาศาสตร์ชีวการแพทย์ พยาธิวิทยา , ระบาดวิทยา, รังสีวิทยา, ภาควิชาเวชศาสตร์ฉุกเฉินและสถาบันโรคระบบทางเดินอาหารและตับ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ คณะแพทยศาสตร์ กลุ่มวิทยาศาสตร์สุขภาพ (เภสัช) มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ คณะเภสัชศาสตร์
มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ Times Higher Education หรือ THE มีระเบียบวิธีการจัดอันดับโดยแบ่งตัวบ่งชี้ออกเป็น 5 ปัจจัย โดยร้อยละ 30 คำนึงถึงการประเมินผล (บรรยากาศการเรียนรู้) และร้อยละ 15 ประกอบด้วยการสำรวจชื่อเสียงทางวิชาการ จำนวนบุคลากรต่อนักศึกษา ร้อยละ 4.5 อัตราส่วนปริญญาเอก นักศึกษาถึงผู้สำเร็จการศึกษาร้อยละ 2.25 อัตราส่วนบุคลากรระดับปริญญาเอก ร้อยละ 6 รายได้มหาวิทยาลัยร้อยละ 2.25 การวิจัย (ปริมาณ รายได้ และชื่อเสียง) ร้อยละ 30 ประกอบด้วยการสำรวจชื่อเสียงประจำปีโดยการสำรวจชื่อเสียงทางวิชาการ รายได้จากการวิจัย 18 เปอร์เซ็นต์
ปริมาณงานวิจัย 6 เปอร์เซ็นต์ การอ้างอิง 6 เปอร์เซ็นต์ อิทธิพลของงานวิจัย มุมมองระหว่างประเทศ 30 เปอร์เซ็นต์ (พนักงาน นักศึกษา และงานวิจัย) อัตราส่วน 7.5 เปอร์เซ็นต์ของนักศึกษาต่างชาติต่อนักศึกษาในประเทศ อัตราส่วน 2.5 เปอร์เซ็นต์ของเจ้าหน้าที่จากต่างประเทศต่อในประเทศ 2.5 เปอร์เซ็นต์ความร่วมมือระหว่างประเทศ 2.5 เปอร์เซ็นต์การถ่ายทอดความรู้ 2.5 เปอร์เซ็นต์ มหาวิทยาลัยมีนวัตกรรมหรือสิ่งประดิษฐ์ที่สามารถนำไปใช้ในภาคอุตสาหกรรมได้ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์อยู่ในอันดับที่ 6 ของประเทศไทยและติดอันดับ 801+ ทั่วโลก[23]
บทความแนะนำ
